Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος παρουσίασε την ατομική έκθεση ζωγραφικής του Ηρακλειώτη ζωγράφου Δημήτρη Τζάνη με θέμα τον ταύρο.

Όπως έγραψε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Δημήτρης Πολυχρονάκης,
«Είτε ως σύμβολο της πιο ωμής και κτηνώδους δύναμης, είτε ως έκφραση βασιλικής κυριαρχίας και γονιμότητας, ο ταύρος από την προϊστορική αρχαιότητα αποτελεί μια ενσάρκωση του Πρωτόγονου, των σκοτεινών και άναρχων δυνάμεων της Ζωής, του Χάους και του Ερέβους από τις οποίες ξεπήδησε το φως και η ευταξία του Κόσμου.
Ο ταύρος δεν έπαψε ποτέ να μαγνητίζει και να σαγηνεύει το ανθρώπινο βλέμμα. Κι αυτό σημαίνει: να γοητεύει και να φοβίζει μαζί, να ελκύει και να απωθεί. Η σαγήνη του ταύρου είναι η σαγήνη του πρωτόγονου, του προϊστορικού, του αρχέγονου, αυτού που ο άνθρωπος κατασίγασε για να μορφώσει παιδεία και πολιτισμό, αλλά αυτό δεν έπαψε ποτέ να μιλάει –οσοδήποτε αόριστα, οσοδήποτε αινιγματικά- στα κατάβαθα της ανθρώπινης ψυχής.»

Για την ζωγραφική του Δημήτρη Τζάνη γράφει η Ιστορικός τέχνης Λουίζα Καραπιδάκη:
«Οι Αθέατες ψυχές του Δημήτρη Τζάνη είναι μια αποκαλυπτικά ώριμη ζωγραφική, με έντονη προσωπική τεχνοτροπία, που της δίνει και μια πολυεπίπεδη διάσταση, ο εκ των υστέρων, παραλληλισμός με τους στίχους του Λόρκα, από το ποίημα «Μοιρολόι για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας».
Ένας σκεπτόμενος δημιουργός σαν τον Τζάνη, δεν απασχολήθηκε τυχαία με την μορφή του ταύρου και τους μυριάδες συμβολισμούς του. Δούλεψε σχολαστικά και παλίμψηστα αυτή την μορφή με οδηγό το εννοιολογικό της υπόβαθρο. Εδώ ο καλλιτέχνης αγωνιά μπροστά στον ασυμβίβαστο ταύρο και τον αγώνα του, αλλά και μπροστά στην αγωνία της υπεροχής του ταυρομάχου ενάντια στην δύναμη της φύσης.
Η σαφήνεια της έκφρασης του Τζάνη, δεν παρεμποδίζεται από τις αφαιρετικές τάσεις του, που τονίζονται από τραχιά περιγράμματα και πλακάτα χρώματα. Οι ζωγραφισμένες μορφές των στιβαρών ταύρων «εν δράσει», σε στάση μάχης, διατηρούν τις ανατομίες των σωμάτων τους και την ευλυγισία τους. Τα σχηματισμένα με δεξιοτεχνία και ευχέρεια σώματα παίρνουν στάσεις απίθανες και εκφραστικές που αν ο ζωγράφος δεν είχε αποδώσει τόσο εξαιρετικά το δραματικό τους ύφος, θα ήταν σαν αθώα παιχνιδιάρικα ζώα. Όμως, οι μορφές τους είναι αυτές του πρωταγωνιστή του δράματος, με «ζωγραφισμένη» την αγωνία της επιβίωσης και αυτού του ατέρμονος παιχνιδιού μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας.»

Διάρκεια έκθεσης: 26 Νοεμβρίου έως 18 Δεκεμβρίου 2010

δέιτε εδώ το κείμενο της Ιστορικού τέχνης Λουΐζα Καραπιδάκη (.pdf)
δελτίο τύπου (.pdf)
πρόσκληση (.pdf)