H αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος υποδέχθηκε το 2012 με την έκθεση «MOODS» των Μανόλη Γιανναδάκη, Γιώργου Κατσάγγελου και Γιώργου Τσακίρη. Οι τρεις καλλιτέχνες, καθηγητές της Σχολής καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου της Θεσσαλονίκης,  συνομίλησαν με κύριο ερώτημα την εικαστική απόδοση της διάθεσης (mood) απέναντι στη ζωή και στην τέχνη.

Οι απαντήσεις είναι διαφορετικές αλλά συγχρόνως πολύπλευρες και ενδιαφέρουσες αφού καλλιτέχνες της ίδιας γενιάς προσεγγίζουν κυρίαρχα θέματα στην τέχνη με διαφορετικά εκφραστικά μέσα.

Ο Μανόλης Γιανναδάκης εξέθεσε μία ενότητα που είχε ως κεντρικό άξονα τις μεταλλάξεις του φυτικού κόσμου με επίκεντρο το δέντρο. Η μνήμη, αποτυπώνεται στο σχέδιο των ριζών, κορμών, κλαδιών και φύλλων των δένδρων. Όπου τα στοιχεία αυτών αναμιγνύονται με τεχνολογικά μοτίβα τα οποία συμπράττουν επιπλέον  σ’ αυτή τη μετάλλαξη (π.χ. φυλλώματα που μετατρέπονται σχεδιαστικά σε ένα σύμπλεγμα καλωδίων).

Ο χρόνος αποδίδεται συμβολικά και προσδιορίζεται οπτικά, από την έννοια της μορφής της κλεψύδρας. Όπως και η μνήμη διατηρεί με ζωντάνια την ίδια την ζωή, έτσι και ένα δέντρο συμβολίζει την ανάπτυξη της ζωής και με την τοποθέτηση στο κέντρο της σύνθεσης, την έννοια του άξονα του σύμπαντος.

Είναι ως επί το πλείστον έργα μικρής κλίμακας (12×15 cm) αλλά και μεσαίας (70×100 cm), είναι δουλεμένα σε πλάκες τσίγκου ή χαλκού σχεδόν μ’ όλες τις τεχνικές της οξυγραφίας (γραμμές, ακουατίντα, τεχνική του μαλακού βερνικιού ή της ζάχαρης) συνδυάζοντας τυπώματα από επιπεδοτυπίες και φωτοχαράξεις πάνω σε φωτοπολυμερικούς τσίγκους.

Η ζωή τη νύχτα είναι η θεματική του Γιώργου Κατσάγγελου. Φωτογραφίες που έγιναν είτε στον ιδιωτικό, είτε στο δημόσιο χώρο αποκαλύπτουν ζωές και καταστάσεις που ο φωτογράφος αναζήτησε στα ταξίδια του τα τρία τελευταία χρόνια. Ένα φωτισμένο παράθυρο στην Αβάνα, μια γεωργιανή προσφυγοπούλα στη Κωνσταντινούπολη, μια πωλήτρια στο Έρεβαν είναι μερικά από τα θέματά του. Στιγμές που υπήρξαν για να μας θυμίζουν αφενός την πολυπλοκότητα της ύπαρξης και τη διαφορετικότητά μας και αφετέρου τα πράγματα εκείνα που μοιραζόμαστε σε ένα πλανήτη, τον οποίο δε γνωρίζουμε επαρκώς παρά την αντίθετη εντύπωσή μας. Οι φωτογραφίες ακολουθούν το φως με φόντο το σκοτάδι, ενώ δηλώνουν τη διάθεση του φωτογράφου να ξεδιπλώσει αυτό που η νύχτα αποκαλύπτει. Η  νύχτα απελευθερώνει, παρέχει άσυλο και νομιμοποιεί πράξεις και ανθρώπους που βρέθηκαν σε καταστάσεις συνήθως χωρίς δική τους επιλογή και ίσως υπαιτιότητα. Οι φωτογραφίες έχουν έντονο κοινωνικό προσανατολισμό με τη ματιά του Κατσάγγελου να αγγίζει με συμπάθεια τα θέματά του.

Tα έργα που παρουσίασε ο Γιώργος Τσακίρης στην έκθεση αυτή είναι σχέδια ως μικρές παρενθέσεις, ως ανείπωτες ιστορίες στο έργο του. Σχέδια με μολύβι μικρών και μεγάλων διαστάσεων (70×100ε cm). Και ετούτη η εργασία του είναι παράδοξη κατά τούτο, ότι ξεκινώντας από ανατρεπτικές θέσεις ως προς το καλλιτεχνικό ιστορικό συμβάν κατόρθωσαν να το καθιερώσουν ως την δημιουργία ενός διαφορετικού στυλ, ενός ύφους που αναγνωρίζεται στην τοπικότητά του και ταυτόχρονα στην συμμετοχή του στην ενότητα μιας προσωπικότητας. Είναι εργασίες οι οποίες ξεκινούν μέσα από μια χειρονομιακή γραφή, το έργο εξελίσσεται κατά την ελεύθερη αυτή χειρονομία, απελευθερωμένη από καθώς πρέπει τεχνικές, η ταχύτητα, το τυχαίο, η τυφλή  γραφή στο χαρτί γίνονται η εικαστική – ζωγραφική πράξη. Οι χειρονομίες στο σχέδιο δεν είναι επαναλαμβανόμενες ούτε στο χρόνο ούτε στο χώρο. Η αξία τους βρίσκεται στην άμεση εκδήλωση τους. 

Διάρκεια: 10 Ιανουαρίου έως 4 Φεβρουαρίου 2012

keimena_trion_kallitexnon