100 χρόνια μετά… | Ομαδική επετειακή έκθεση σχετικά με τη γενοκτονία των Αρμενίων | 20.04.2015

Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος παρουσίασε την ιστορική έκθεση με τίτλο «100 χρόνια μετά…». Θέμα της έκθεσης ήταν η γενοκτονία των Αρμενίων, τα γεγονότα και οι συνέπειες, με αφορμή τη θλιβερή επέτειο των 100 χρόνων από την πρώτη αυτή γενοκτονία του 20ου αιώνα.

Πρόκειται για μία εικαστική συνομιλία Αρμενίων καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο.
Κεντρικός καλλιτέχνης ήταν ο Gagik Altunyan, αρμενικής καταγωγής, που ζει και εργάζεται στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια και είναι ο δημιουργός των 2 βασικών έργων της έκθεσης: ενός γλυπτού μεγάλων διαστάσεων και μίας ζωγραφικής εγκατάστασης μικτής τεχνικής μήκους 15 μ. Το γλυπτό αποτυπώνει την ιστορία της οικογένειάς του κατά την περίοδο της γενοκτονίας, μία από τις πολλές που έχουν μεταφερθεί από γενιά σε γενιά και φανερώνουν την έκταση της καταστροφής του αρμενικού λαού: ο παππούς του και η μικρή του αδερφή ήταν οι μόνοι διασωθέντες ενός ολόκληρου χωριού, και μέσα από πολλές δυσκολίες και δοκιμασίες, ενώ χάθηκαν και βρέθηκαν ξανά, ήταν τα μόνα «κλαριά» του «δέντρου» της οικογένειας που κατάφεραν να «αναπτυχθούν».

Ενάντια στον κίνδυνο μιας «γενοκτονίας της μνήμης», η έκθεση εκτυλίχθηκε μέσα από το πρίσμα 2 διαφορετικών οπτικών. Σε πρώτη ανάγνωση, ο επισκέπτης ήρθε σε επαφή με όλη την θηριωδία της γενοκτονίας, με την αίσθηση και τα τραύματα που προκάλεσε στα θύματα και τους επιζώντες ή απογόνους τους, αποτυπωμένα στην εικαστική εγκατάσταση του Gagik Altunyan. Σε δεύτερο επίπεδο, οι καλλιτέχνες πρόβαλαν μέσα από τα έργα τους τη σημερινή πραγματικότητα, ιδωμένη από μία αισιόδοξη οπτική γωνία αποπνέοντας ένα μήνυμα αναγέννησης, δημιουργίας «μέσα από την στάχτη» και συνέχισης της ζωής.

Το 2015 ήταν αδιαμφισβήτητα μία ιδιαίτερα σημαντική χρονιά, καθώς «έκλεισαν» 100 χρόνια από τη γενοκτονία των Αρμενίων, η οποία συμβολικά τοποθετείται την 24η Απριλίου 1915. Η διεθνής κοινότητα, με αποφάσεις και ψηφίσματα διεθνών οργανισμών, αλλά και σειράς χωρών – μεταξύ αυτών και της Ελλάδος -, έχει αναγνωρίσει και καταδικάσει το έγκλημα αυτό κατά της ανθρωπότητας. Το γεγονός, όμως, ότι η σύγχρονη Τουρκία δεν το έχει ακόμη
αναγνωρίσει και καταδικάσει, επιβάλλει να συνεχιστεί και να ενταθεί η προσπάθεια για την διατήρηση της μνήμης αλλά και της τιμής και δικαίωσης των θυμάτων.

Ο κίνδυνος, η ιστορία πράγματι να επαναλαμβάνεται είναι εμφανής, και η άγνοια των λαών της Ευρώπης και ολόκληρου του κόσμου για τις συνέπειες και την σημασία αυτής της θηριωδίας μπορεί να αποβεί μοιραία. Όπως λέει και ο Ουρουγουανός συγγραφέας, Eduardo Galeano , «γνωρίζουμε ότι η απώλεια της μνήμης μας υποθηκεύει το μέλλον. Εκείνοι που δεν μπορούν να μάθουν από το παρελθόν τους είναι καταδικασμένοι να δεχτούν το μέλλον τους χωρίς τη δυνατότητα να το ονειρευτούν».

Στην έκθεση συμμετείχαν οι: Gagik Altunyan, Gagik Ghazanchyan, Albert Hakobyan, SarkisHamalbashian, Haik Mesropian, Eozen Agopian, Anna Ghamaryan, Arakel Grigoryan, IriniMnatsakanian, Edouard Sacaillan, Minas Semertzian, Mariam Tsakirian.