Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος συμμετείχε για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά στη μεγαλύτερη εικαστική έκθεση που πραγματοποιείται στην Ελλάδα, την art athina 2017, παρουσιάζοντας καταξιωμένους και ανερχόμενους καλλιτέχνες που συνέθεταν ένα κράμα ζωγραφικού, γλυπτικού και χαρακτικού μικρόκοσμου στο περίπτερο B13.

Όπως ανέφερε η ιστορικός τέχνης, Όλγα Δανιηλοπούλου «μια συμμετοχή «πολυπρόσωπη» συναντάμε αυτήν τη χρονιά στην art athina στο Booth 13 που φιλοξενείται η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος. Η επιλογή μιας ομάδας 12 καλλιτεχνών και, συνεπώς, κάποιας πολυμορφίας στις καλλιτεχνικές προσεγγίσεις, σχεδιάζει ένα περίπτερο με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Οι γκαλερίστες, Πέτρος και Ηλέκτρα Δουμά, ξεδιπλώνουν τις δυνάμεις τους και «συλλέγουν» καλλιτέχνες που δημιουργούν ένα τοπίο που φαντάζει σαν αντάρα. Μια πολύχρωμη και δυνατή παρουσία η οποία, ριψοκίνδυνα τοποθετημένη σε έναν μικρό χώρο, όπως ένα περίπτερο σε διεθνή έκθεση, κερδίζει τις εντυπώσεις».

Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες ήταν με αλφαβητική σειρά:

Νικολέττα Αντωνοπούλου | Nikoletta Antonopoulou

Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας Ζωγραφική, Ψηφιδωτό, Τέχνη του βιβλίου και Ιστορία της Τέχνης και Ψηφιδωτό στην Α.Σ.Κ.Τ. Παρισιού.

Έλαβε Βραβείο φιλοτεχνηθέντων έργων (πτυχιακή εργασία), Υποτροφία εξωτερικού για σπουδές στην Α.Σ.Κ.Τ. Παρισιού από τον ΕΟΜΜΕΧ, βράβευση από τη NESTLE για την καλλιτεχνική προώθηση του καφέ «Λουμίδης Παπαγάλος» και βράβευση από τον Διεθνή Οργανισμό World Citizen Artists.  Είναι μέλος ομάδας συγγραφής βιβλίου για το μάθημα του Ελευθέρου Σχεδίου Εφαρμοσμένων Τεχνών και μέλος επιτροπής κριτών για το βιβλίο Ψηφιδογραφία Εφαρμοσμένων Τεχνών (Παιδαγωγικό Ινστιτούτο).

Έχει πραγματοποιήσει  15 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει  σε πολλές ομαδικές σε Ελλάδα και εξωτερικό από το 1979.  Έχει συνεργαστεί  με την Belgravia Gallery η οποία την προωθεί αποκλειστικά στο Λονδίνο και το Χονγκ Κόνγκ.

Χρύσα Βέργη | Chryssa Verghi (γεν. 1959)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959.

Από το 1978 έως το 1979 και από το 1985 έως το 1989 σπούδασε Ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δασκάλους τους Λ. Κανακάκη, Δ. Μυταρά, Ν. Κεσσανλή και Μ. Λαμπράκη–Πλάκα. Σπούδασε επίσης Interior Designing στο fine Arts School of California State University of Long Beach με δάσκαλο τον A. Turnauyer (1980-1994). Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη ζωγραφική στην Ecole Nationale Superieure des Beaux – Arts de Paris με δάσκαλο τον Pierre Carron (1990-1992).

Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Έργα της βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο της Φλώρινας, στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, στη Συλλογή του Ομίλου εταιριών ΑΓΕΤ Ηρακλής, στη συλλογή Παπαστράτος και σε άλλες ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Θράφια | Thrafia (γεν. 1955)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Σπουδάζει Καλές Τέχνες στο Λονδίνο στο Goldsmiths School of Art και από το 1985 εγκαθίσταται στο Βερολίνο από όπου εργάζεται και εκθέτει στην κεντρική Ευρώπη και την Ελλάδα. Εκπρόσωπος της εννοιολογικής ζωγραφικής, συμμετέχει και στο κίνημα του νεοεξπρεσιονισμού του ’80 με συστηματική εκθεσιακή δραστηριότητα και πολλά έργα σε συλλογές και μουσεία. Έχει διδάξει Καλές Τέχνες σε πανεπιστήμια του Λονδίνου και του Βερολίνου και έχει δημιουργήσει τα εκθεσιακά προγράμματα “empty rooms” Βερολίνο 1995 και “365artproject” Αθήνα 2000.

Ιάσονας Κοντογιάννης | Iason Kontogiannis (γεν. 1987)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987. Το 2007 ξεκίνησε  την καριέρα του ως σχεδιαστής εσωτερικών χώρων, ενώ το 2009 αποφάσισε να εγκαταλείψει το χώρο του σχεδιασμού και να ασχοληθεί με τις Καλές Τέχνες. Μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου ξεκίνησε να ζωγραφίζει και να μελετά Αμερικανούς καλλιτέχνες και το 2010 εισήχθη στην σχολή Kαλών Tεχνών του “La Guardia Community College”. Περίπου έναν χρόνο αργότερα, αιτήθηκε την εισαγωγή του στο Πανεπιστημιακό Ίδρυμα “School of Visual Arts” της Νέας Υόρκης, παραδίδοντας το portfolio του για αξιολόγηση και έγινε αμέσως δεκτός, παραλαμβάνοντας την ύψιστη υποτροφία του Αμερικανικού ιδρύματος για όλη τη διάρκεια των σπουδών του. Μεταξύ πολλών επιτευγμάτων και διακρίσεων εντός της ακαδημίας, ο Ιάσονας Κοντογιάννης ήταν και αποδέκτης του BFA Fine Arts Departmental Grant για το 2015, ενώ η πτυχιακή του εργασία συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο με τις 20 καλύτερες του Πανεπιστημίου. Ο Ιάσονας Κοντογιάννης έχει συμμετάσχει κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά τις σπουδές του, σε ομαδικές εκθέσεις στη Νέα Υόρκη, τη Ρώμη, τη Θεσσαλονίκη και τη Λαμία. Σήμερα ζει και διατηρεί το εργαστήριό του στη Λαμία, όπου και διδάσκει ζωγραφική σε τμήματα ενηλίκων στα εικαστικά εργαστήρια του Δήμου.

Γιώργος Κυπρής | Yorgos Kypris (γεν. 1954)

Ο Γιώργος Κυπρής γεννήθηκε στην Κύπρο το 1954. Σπούδασε στη σχολή Σαραφιανού στην Αθήνα και στο Istituto Statale dʼarte ceramica στη Φαέντζα της Ιταλίας. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε ατομικές εκθέσεις σε Ελλάδα, Κύπρο, Ιταλία, Ελβετία, Ολλανδία, και ΗΠΑ, ενώ έχει συμμετάσχει σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις σε πολλές χώρες του κόσμου. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε περιοδικά τέχνης και έχει σχεδιάσει κοσμήματα και κεραμικά για ελληνικές και ιταλικές βιομηχανίες.

Έχει βραβευτεί σε διαγωνισμούς τέχνης και έχει εγκαταστήσει έργα του σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές σε όλον τον κόσμο. Ζει στην Ελλάδα μοιράζοντας τον χρόνο του μεταξύ της Σαντορίνης όπου διατηρεί χώρο έκθεσης της δουλειάς του και της Αθήνας όπου βρίσκεται το εργαστήριό του.

Νατάσα Μεταξά | Natasha Metaxa

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Accademia di Belle Arti di Firenze στο εργαστήριο Pr. Luca Farulli, στο School of Visual Arts στη Νέα Υόρκη ως short term student, ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας στο εργαστήριο Ν. Κεσσανλή και Δ. Μυταρά και χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας στο εργαστήριο Θ. Εξαρχόπουλου. Έχει πραγματοποιήσει εφτά ατομικές εκθέσεις, ενώ παράλληλα έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα, τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο.

Έργα της βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Κυριάκος Μορταράκος | Kyriakos Mortarakos (γεν. 1948)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Σπούδασε ζωγραφική, νωπογραφία και σκηνογραφία στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1970-1976) με τους Γ. Μόραλη, Κ. Ξυνόπουλο και Β. Βασιλειάδη. Παρουσίασε τις πρώτες του ατομικές εκθέσεις το 1978 στο Ηράκλειο Κρήτης (Βασιλική Αγίου Μάρκου) και το 1979 στην Αθήνα (Ώρα).

Τα πρώτα του έργα ήταν ζωγραφικοί πίνακες που μαρτυρούσαν μια εξπρεσιονιστική διάθεση και έτειναν προς την αφαίρεση. Βαθμιαία οι εικαστικές του αναζητήσεις, έχοντας πάντα ως αφετηρία τις αξίες της ζωγραφικής, τον οδήγησαν σε πειραματισμούς με τρισδιάστατα στοιχεία και στη χρήση διαφόρων υλικών και μικτών τεχνικών μέσων. Η ώριμη δουλειά του, από τη δεκαετία του 1990, περιλαμβάνει, εκτός από τα επιτοίχια έργα, κατασκευές με ένθετα αντικείμενα και εγκαταστάσεις στο χώρο (με ξύλο, γύψο, λαμαρίνα, φωτισμούς, κλπ), οι οποίες μερικές φορές λειτουργούν ως προέκταση της ζωγραφικής του, ενισχύοντας τις εκφραστικές της δυνατότητες. Από το 2005 είναι τακτικός καθηγητής στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου διευθύνει το Β’ εργαστήριο ζωγραφικής.
Έχει πραγματοποιήσει 19 ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και σε άλλες ελληνικές πόλεις, καθώς και στις ΗΠΑ. Έχει συμμετάσχει σε τρεις Πανελληνίους, πέντε φορές στην Art Athina, καθώς και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις, στην Ελλάδα, και το εξωτερικό (Δανία, Βέλγιο, Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Η.Π.Α., κ.α.)

Γιάννης Στεφανάκις | Yannis Stefanakis (γεν. 1951)

Γεννήθηκε στη Γρηγοριά Ηρακλείου Κρήτης το 1951.
Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών ζωγραφική, χαρακτική, αγιογραφία, τέχνη του βιβλίου και τυπογραφία. Το 1980 με τον ποιητή Μιχάλη Κατσαρό εκδίδει την εφημερίδα ποίησης «Επίπεδο».

Από το 1989 εκδίδει το περιοδικό για το λόγο και τα εικαστικά «Νέο Επίπεδο» και από το 2003 το συλλεκτικό περιοδικό «Τεχνοπαίγνιον». Από το 1996 εκδίδει συλλεκτικά βιβλία (εκδ. Χειροκίνητο). Το 1997 εκδίδει σε 35 αντίτυπα το βιβλίο σε σχήμα in folio «Αποκάλυψις Ιωάννου» με επτά έγχρωμα χαρακτικά.

Έχει διοργανώσει σεμινάρια χαρακτικής και έχει συνεργαστεί με εκδοτικούς οίκους και λογοτεχνικά περιοδικά. Διδάσκει σχέδιο και χαρακτική στη σχολή ΑΚΤΟ.
Το 1994 διοργανώνει το Α΄ Πανελλήνιο Φεστιβάλ Κόμικς στο Πάρκο Ελευθερίας. Το 2002 μίλησε για τα συλλεκτικά βιβλία στο 1ο Διεθνές Συνέδριο Τυπογραφίας και Οπτικής Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη. Το 2004 στο 2ο Συνέδριο Τυπογραφίας και Οπτικής Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη, πρόβαλε ένα φιλμ για την κλασική τυπογραφία. Έργα του βρίσκονται σε μουσεία, πινακοθήκες, στο Υπουργείο Πολιτισμού, καθώς και σε σημαντικές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Γιώργος Τσακίρης | George Tsakiris (γεν. 1955)

Γεννήθηκε στα Γιαννιτσά το 1955. Στην αρχή σπούδασε ηλεκτρονικά. Από το 1976 όμως αφοσιώθηκε στην τέχνη. Φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας (1977-81), όπου διδάχθηκε ζωγραφική και χαρακτική. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα (1983) κινήθηκε μεταξύ Αθηνών και Θεσσαλονίκης, διατηρώντας εργαστήριο στους πρόποδες του όρους Πάικου. Το 1997 εκλέχθηκε επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Στο ενεργητικό του καταγράφονται περισσότερες από δεκαέξι ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και την Ιταλία, ενώ οι συμμετοχές του σε ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό υπερβαίνουν τις εικοσιπέντε. Ανάμεσα στα άλλα συμμετείχε στον Ευρωπαϊκό Πολυδαίδαλο (1993) στα Χανιά, στη XIX Biennale Αλεξανδρείας το 1997, στην Athens by art (2004) κ.ά. Το έργο του παρουσιάστηκε συχνότερα στη Θεσσαλονίκη. Ο καλλιτέχνης γνώρισε αρκετές διακρίσεις: απέσπασε το Ειδικό βραβείο ζωγραφικής Santa Croce στη Φλωρεντία το 1987 και το 1982, καθώς και το Πρώτο βραβείο χαρακτικής στη Βιλαμάνια το 1981.
Στα ζωγραφικά και τα χαρακτικά του έργα μέχρι το 1980 εμφανής είναι η επιρροή που δέχθηκε από τη ζωγραφική του Francis Bacon, ενώ αριθμοί και μαθηματικά σύμβολα, στοιχεία ελληνικής και λατινικής γραφής, που σχηματίζουν λέξεις και φράσεις, ενσωματώνονται στις συνθέσεις. Σταδιακά οι επιφάνειες χάνουν το συμβατικό τετράγωνο ή ορθογώνιο σχήμα τους. Τα επιτοίχια έργα συχνά συνδυάζονται με πραγματικά αντικείμενα (κορμούς δέντρων, σχοινιά κ.ά.), αποτελώντας κατασκευαστικές ενότητες.
Τα χρόνια γύρω στο 1980 σηματοδοτούν την οριστική μετάβαση του Τσακίρη σε τρισδιάστατες κατασκευές. Οι περισσότερες έχουν τοτεμική μορφή και η τοποθέτησή τους στο χώρο δημιουργεί την αίσθηση μιας τέχνης που βρίσκεται εγγύτερα στην τελετουργία. Τη λογική αυτή ακολούθησε σε αρκετές σειρές έργων, τα οποία παρουσιάστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές της επόμενης. Σημαντική για την εξέλιξη του καλλιτέχνη υπήρξε η εγκατάστασή του στο Πάικο όρος (1986). Από αυτό προέκυψε μια σειρά επεμβάσεων σε εξωτερικούς χώρους, που βρίσκονταν σε απόλυτη αντιστοιχία με το φυσικό περιβάλλον, χωρίς να διαταράσσουν τη μορφολογία ή τη λειτουργία του. Εκείνο που πρότεινε ο καλλιτέχνης με αυτού του είδους τις επεμβάσεις ήταν μια ιδιαίτερη σχέση της τέχνης με τη φύση, αλλά και ένας τρόπος για να αντιληφθεί το κοινό το έργο σαν μια ζωντανή παρουσία, παρά σαν ένα τεχνητό θέαμα. Αφημένες στις δυνάμεις του χρόνου, οι κατασκευές αυτές αλλοιώθηκαν μορφικά, όπως συμβαίνει σε κάθε έμβιο ον. Στη δεκαετία του 1990, ζωντανοί οργανισμοί παρουσιάζονται μπροστά στους θεατές, σε τεχνητά οικοσυστήματα που δημιουργεί ο Τσακίρης στους εκθεσιακούς χώρους. Αυτή τη φορά η τέχνη δεν μεταφέρεται στο ύπαιθρο, αλλά οι φυσικές λειτουργίες εγκαθίστανται στον εκθεσιακό χώρο.

Απόστολος Φανακίδης | Apostolos Fanakidis (γεν. 1945)

Γεννήθηκε το 1945 στον Έβρο.  Μετά τον εμφύλιο πόλεμο μετακόμισε με την οικογένειά του στη Βουδαπέστη μέχρι το 1956, οπότε και εγκαταστάθηκε στη Σόφια. Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στο Τμήμα Μνημειακής Γλυπτικής, από το 1967 έως το 1972. Δημιούργησε το πρώτο αφηρημένο έργο μοντέρνας γλυπτικής σε μια από τις κεντρικές πλατείες της Σόφιας. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1978 και συμπεριέλαβε το άυλο στοιχείο και το φως του Αττικού ουρανού στα έργα του.

Ακολούθησαν αρκετές εκθέσεις και σημαντικά βραβεία, σε Ελλάδα, Γαλλία, Ολλανδία και ΗΠΑ. Το 1981, εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βουδαπέστης, όπου κέρδισε ένα από τα Πρώτα Βραβεία. Το 1988, κέρδισε τον Εθνικό Διαγωνισμό του Υπουργείου Πολιτισμού και δημιούργησε το 2005 το Μνημείο στη μνήμη των 200 Εκτελεσθέντων Πατριωτών από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο εξακολουθεί να θεωρείται το πιο σημαντικό εθνικό μνημείο του 20ου αιώνα.

Έργα του βρίσκονται σε σημαντικά μουσεία Μοντέρνας Τέχνης, μεγάλες γκαλερί, θεσμικές και ατομικές συλλογές, σε όλη την Ευρώπη και στις ΗΠΑ, καθώς και σε δημόσιους χώρους σε Βουλγαρία, Ελλάδα, Κύπρο, Ολλανδία και ΗΠΑ.

Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.